*WoManManual Currently Under Construction*: Inseminatie verkeerd gegaan

"Ik dacht dat ik gek werd... het leek alsof ik een dreun in mn gezicht kreeg. Dit gebeurde toch alleen in films? Ik had geen reactie.. althans.. ik had er wel een:. "Tja... dat kan gebeuren". Achteraf denk ik ook... ik wist me geen houding aan te nemen. Ik was overmand door verdriet. En wat zou die andere vrouw wel niet moeten meemaken?"

Bij een anoniem lid ging de kunstmatige inseminatie verkeerd, wat niet alleen haar en haar man betrof maar ook een ander stel. Lees verder voor haar aangrijpende verhaal.

Mijn man en ik hebben al 16 jaar een relatie. We hebben elkaar op zeer jonge leeftijd ontmoet en zijn ook opslag verliefd geworden. Sinds 2 jaar zijn we gelukkig getrouwd. Ik wil niet zeggen dat alles rozengeur en maneschijn is, maar we doen ieder ons best om elkaar gelukkig te maken.
Ongeveer 7 jaar geleden kwam onze kinderwens en sindsdien ben ik van de pil af. Gezien het feit dat ik maar niet zwanger raakte raadde de gynaecoloog me aan om mijn eileiders door te laten spuiten. Dit heb ik toen gedaan en ja hoor... 2 weken later was in zwanger  . Toen we de eerste echo gingen maken bleek dat het vruchtje gestopt was met groeien en dat ik dus een miskraam kon verwachten. Na uiteindelijk pilletjes te hebben gehad, kreeg ik mijn miskraam. Het bizarre was echter dat mijn petekind 3 uur later was geboren. Een aparte ervaring was dat.

Een paar maanden later kreeg ik te horen dat mijn zusje zwanger was. Dit begreep ik al helemaal niet omdat zij nu niet bepaald in een situatie zit waarbij dat wenselijk is. Ze kende die jongen ook maar pas!?! 2 maanden. Daarna kreeg ik te horen dat mijn schoonzusje en 3 nichtjes zwanger waren. Ondanks dat je toch blij wilt zijn bekroop mij toch een jaloers gevoel. Ik kon er gewoon niets aan doen.

Mijn man kreeg een onderzoek of zijn zaad wel in orde was, maar dat was een dikke voldoende. Mijn gynaecoloog stelde dus verleden maand voor om met IUI te beginnen. Dat is dus kunstmatige inseminatie. Ik kreeg 5 Clomid pillen mee die ik vanaf dag 3 van m'n menstruatie mee moest beginnen. Op dag 12 werd er een echo gemaakt of mijn eitjes rijp waren. Er was 1 eitje te zien. Ik moest een paar dagen wachten en dan zou er dus maandag weer gekeken worden. Als het eitje groter was geworden dan zou ik dus een prikje met Ovitrell krijgen wat mijn eisprong dus zou opwekken. Toen ze de echo maakte zagen we dus overduidelijk 2 eitjes en dat mijn lichaam al was begonnen met de eisprong. Helemaal over de moon waren we... we maakte immers kans op een tweeling!!!

De volgende dag moest mijn man zijn zaad inleveren en 3 uur later zou ik dan geïnsemineerd worden. Om 10.45 hadden we de afspraak. Wij maar wachten en wachten.... Een uur later werden we naar binnen geroepen en vertelde de arts ons dat er een grote ramp was gebeurd. De dame die de inseminatie bij mij zou doen die bevestigde dit en reageerde heel nerveus. Vervolgens zij de arts tegen ons: "We hebben het zaad van uw man perongeluk bij een andere vrouw ingebracht. "

Ik dacht dat ik gek werd... het leek alsof ik een dreun in mn gezicht kreeg. Dit gebeurde toch alleen in films? Ik had geen reactie.. althans.. ik had er wel een:. "Tja... dat kan gebeuren". Achteraf denk ik ook... ik wist me geen houding aan te nemen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Was gewoon overmand door verdriet. Wat zou die andere vrouw wel niet moeten meemaken?
De eerste reactie van mijn man was of die dame nu wel stappen zou ondernemen om de bevruchting te eindigen. De arts vertelde ons dat zij hier ook gewoon met haar man was en dat zij dus de morning after pill zou gaan slikken.

Hoe is dit gebeurd? De dame die dit bij ons zou doen die was mij "vergeten". Ze ging er vanuit dat ze maar 1 inseminatie had die dag en pakte gewoon blindelings het potje. De naam van mijn man stond er gewoon op. Het andere stel had zelfs die naam gezien maar gingen ervan uit dat het wel een dokter zou moeten zijn geweest. Het stel had zelfs de papieren ondertekend en waren op weg naar huis. Toen besefte de zuster dat de naam die op het potje stond 30 minuten later een afspraak met haar had!! Zelfs met bloed prikken checken ze grondig je identiteit! Nee... Dan zou je maar gewoon op je eigen initiatief maar zaad bij vrouwen inpuiten zonder niet eens even het labeltje te controleren!!!

Er gaan zoveel dingen door je heen. Ik was en ben nog steeds erg emotioneel hierover.. Er is ook een heel mooi en intiem moment van je gestolen. Wat nou als ze er veel later achter waren gekomen. Wat nou als het een erg religieuze dame was geweest die tegen de morning after pil was geweest? Wat nou als... je kan er uren mee verder gaan. Erg is ook dat deze gedachte met zich meesleept, want als ik dalijk zwanger zou zijn.. is dit kind dan wel echt van mij? Het is gewoon een traumatische ervaring.

Ik probeer het wel maar van een grappige kant te zien in de zin van: de zaadjes van mijn man zijn kleine martelaartjes geworden die zich hebben opgeofferd voor het grotere doel. En dat door dit voorkomen de kans erg klein zal zijn dat dit ooit nog in dat ziekenhuis zal voorkomen. Tja, probeer het beste er maar van te maken.

Ik dacht dat dingen eindelijk een beetje positief voor me waren. Ik heb de laatste tijd namelijk nogal wat dingen voor m'n kiezen gehad. Zakelijk hangt er een onwijze druk op m'n schouders. Privé heb ik ook aardig wat te verduren gehad. Niet de laatste tijd.. meer m'n hele leven.

Waar ik me aan vasthoud is het feit dat ik een man heb die elke dag verteld hoeveel die van me houd en dat ik gezegend ben met veel vriendinnen. Maar af en toe vraag ik me weleens af, waarom gaan dingen nu niet eens op een normale manier in mijn leven? Waarom is mijn leven zo veel tegenstrijdigheden?  Tuurlijk, ik kan het altijd slechter treffen en ik ben ook een ster in relativeren en ben juist iemand met positive thoughts, met zen momentjes en respect voor alles en iedereen.  Maar op dit moment voel ik me gewoon super klote en vind dat ik vandaag wel een momentje heb verdient waarbij ik ook kan zeggen... dit heb ik niet verdiend.

Ik ga overigens geen aanklacht indienen bij de tuchtraad. Dat doet die andere vrouw al. Ik wil dit gewoon zo snel mogelijk weer achter me laten.

Op naar de volgende poging volgende maand.

Thanks voor het lezen....
Het originele artikel vind je hier

Heb jij nou ook een verhaal wat je graag (anoniem) zou willen delen? Neem dan alsjeblieft contact met me op!