Via LinkedIn gevonden met de mededeling, deel deze blog (nu is dat eigenlijk bedoeld om onder de professionals/huisartsen te delen, maar ik wilde hem graag met jullie delen)In de overvolle agenda’s van huisartsen valt op dat zich de laatste tijd steeds vaker vrouwen melden met de klacht dat zij ‘geen zin’ hebben. “Heeft u daar geen pilletje voor, net als Viagra?”
Die vraag kunt u als huisarts in de toekomst vaker verwachten, want de lustpil voor vrouwen, de quickfix voor seksuele problemen, dient zich aan.
In werkelijkheid is seksualiteit veel gecompliceerder dan we in een pilletje kunnen vangen. Eerlijk is eerlijk, door de commotie rond deze pil wordt het onderwerp seksualiteit wel op de (huisarts)agenda gezet. Want,
Feit 1: Seksuele problemen bestaan.
Feit 2: Mensen ervaren gêne dit met de huisarts te bespreken.
Feit 3: Er zijn patiënten die baat hebben bij medicamenten of gesprekstherapie.
En feit 4: Verreweg de meeste vrouwen zijn ermee geholpen en voelen zich gehoord wanneer de huisarts de problemen normaliseert en de patiënt stimuleert om hierover met de partner te praten.
Hoe kunt u als huisarts omgaan met de klacht ‘ik heb geen zin meer in seks’?
Ten eerste kunt u een onderscheid maken tussen verminderde zin in seks die past bij de leeftijd, co-morbiditeit en de duur van de relatie, en verminderde zin door testosterondeficiëntie als gevolg van ziekte of behandeling. Voor deze laatste groep is suppletie een welkome aanvulling. Want testosteron is een voorwaarde voor seksuele zin. Maar bij vrouwen die geen testosterondeficiëntie hebben, leidt meer testosteron niet tot meer zin in seks. Verreweg de grootste groep van stellen die zich melden met het probleem ‘geen zin’, lijdt aan verschil in verlangen. Een veel voorkomend verschijnsel bij veel stellen in een lange relatie.
De term ’verschil in verlangen’ benadrukt dat partners verschillende verwachtingen hebben ten aanzien van de frequentie van seks. In werkelijkheid is de onvrede over de frequentie een uiting van iets anders. Bijvoorbeeld een relatieprobleem, nare seksuele ervaringen of pijn. Dit zou een verwijzing naar de relatietherapeut, seksuoloog en/of bekkentherapeut rechtvaardigen. Maar meestal speelt er iets anders.
Waarom geen zin, als seks leuk, lekker en fijn is?
Oftewel: de vraag is niet waarom niet vaker vrijen, maar hoe seks zou moeten zijn om het wel vaker te willen. Vaak blijkt het seksuele repertoire onvoldoende of onbevredigend. En wordt hierover niet gepraat met de partner. Soms weet een vrouw zelf niet wat ze dan wel zou willen. Dit biedt aanknopingspunten voor exploratie voor het stel of voor de vrouw in haar eentje. Ook zou je als huisarts maatschappelijke normen kunnen ontkrachten als de zogenaamde gemiddelde frequentie van twee keer per week of de illusie dat zin in seks altijd spontaan moet opkomen. En leg ook vooral uit dat we gewoontedieren zijn, ook in bed en dat gewoonte het tegenovergestelde van spanning is. Als het tussen de lakens ‘gewoon’ wordt, kun je variatie zoeken om prikkeling te vergroten. Bijvoorbeeld met spannende kleding, erotische films, andere standjes, rollen, technieken en plaatsen. Kortom: stimuleer patiënten op zoek te gaan naar nieuwe, spannende ervaringen!
En de lustpil?
Vragen van vrouwen naar de lustpil vormen een mooie aanleiding om werkelijk over seksualiteit te spreken. Vraag zoals u altijd doet geïnteresseerd uit. Haal dat kleine groepje patiënten met testosterondeficiëntie eruit en vraag door naar andere seksuele dysfuncties als pijn bij vrijen en verminderde lubricatie. Deze vrouwen zijn geholpen bij medicamenteuze of gesprekstherapie, of locale hormoon suppletie. Maar de rest van de dames (of worden zij door hun partner gestuurd?), kunt u met doorvragen, normaliseren en adviseren met een gerust hart de spreekkamer laten verlaten.
Auteur: Maartje Goedhart | Functie: Huisarts en lid van de Huisarts Advies Groep Seksuele Gezondheid (SeksHAG)Bron: http://seksindepraktijk.nl/
0 reacties:
Post a Comment